Molenaarsbelevenissen

  Maalstenen en het AKG, en veel molenaarsjargon Volgens mijn redactrice Johanna is het deze keer voor een leek niet te lezen.... Volgende keer minder technisch, misschien. Bilhamers in Woerden   6 september - Schiedam, mooie wind, malen met het noordelijke blauwe koppel ( geweldig wat maalt die mooi en wat een hoge productie) en de 16ders. Later de motorsteen er ook maar bij aan om die (de blauwe loper ligt erop) in te malen. Dat was werken! Fantastisch. 13 september -  Reijer Rutgers kwam naar zijn stenen kijken, hij zag zijn goede naam in gevaar komen. Hij gaf toe dat er niet veel eer aan te behalen viel - voor de telefoon dacht hij nog dat de steen dieper in het materiaal beter zou kunnen zijn. Volgens RR is de steen te heet geweest bij het inmalen. Volgens Kodde, die de steen heeft ingemalen en een paar dagen geleden hier ook was, is dat niet zo en deugde het bindmiddel niet. Al met al wel als molenvrienden uit elkaar gegaan, hij snapt onze beslissing wel. ...

‘De Vrijheid’ in Schiedam, vervolg   Molen   ‘De Vrijheid’ is een grote en indrukwekkende molen, maar eigenlijk niet voor het malen van tarwe gebouwd. Negentien van deze grote jongens stonden rondom de binnenstad, om mout te malen voor de jeneverstokerijen. Schiedam is er zwart door geworden - “zwart Nazareth”. Of zoals Bordewijk schreef: “des zomers lag zij temidden van het sappigst Hollands weidelandschap te braken als een zwarte vulkaan.” Dat werd veroorzaakt door stoken met steenkool, vooral de branderijen en de glasfabrieken. In de tijd dat ik er mocht werken hing er geen zwarte rook meer boven de stad. Je rook wel altijd een lichte distilleerlucht, maar dat viel wel mee. Maar wanneer de wind over Pernis kwam, of vanuit een andere chemische toestand, kon het er stinken. Soms moesten alle ramen en deuren dicht, dan maar in het stof. Een meelrit naar Spijkenisse deed denken aan Bordewijk: groen landschap maar in de diepte zag je gele, groene, paarse dampen in de buurt van...

  Blog 2, 13-12-20  Op “De Vrijheid” begon de Victorie.   Het was in het begin van  de jaren 70. Ik was begonnen met mijn studie geschiedenis en daarnaast deed ik vrijwilligerswerk op de molen, en dat zou het eigenlijk ook blijven. Maar voor mijn scriptie ‘de achteruitgang van de windmaalderij’ reisde ik Nederland door en sprak met  molenaars, die nog werkelijk maalden en met Trouwen, molenaar in ruste in Brabant. Er was niet veel meer over van de bedrijvigheid van windmolens, weggeconcurreerd door grote fabrieken. Ik kwam erachter dat Rijnenberg, hoofdredacteur van het vakblad ‘De Molenaar’, en Matthieu Schraven, molenaar en schrijver, al twee keer geprobeerd hadden molenaars te verenigen om  toch weer te gaan malen. Niet meer voor het malen van veevoeders, dat konden fabrieken veel goedkoper. De bedoeling van de beide heren was de consumptiemaalderij weer op gang te brengen. Rijnenberg was op vakantie in Frankrijk geweest en zag daar kleine waterged...

                                                                      Molen De Vrijheid, Schiedam  Het lijkt me wel aardig om mijn belevenissen vast te leggen, en voor wie dat eventueel wil, leesbaar te maken. In deze tijd is een blog dan handig. Dwingt mij meteen om aantekeningen en journaals van vroeger nog eens door te lezen. De volgorde is hoofdzakelijk een tijdsvolgorde, een onderwerp als ‘billen’ zal dus regelmatig voorbijkomen. Reacties welkom, verschillen van inzicht dus ook. Ook dat kan leerzaam zijn. De Vrijheid! Mijn journaals beginnen in Schiedam , maar ik grijp regelmatig terug op ervaringen van familie in Balkbrug en Zuidwolde, Bart Schokker in Peize, Barteld Sikkens in Munnekezijl, Jan ter Voorde in Radewijk, Piet Snoep in ‘s-Gravenpolder, Arie Berkhout in Oud...